Sinds 2022 ontwikkeld Jax Buytaert autodidactisch gewijs dia-film. In zijn performatieve praktijk verkent hij nachtelijke scenes, banale, anonieme, lege ruimtes die bovendien in een vage schemering gehuld zijn. Gekenmerkt door een intense textuur en subtiele gradaties van grijs, onthullen de ongrijpbare schoonheid van vergeten hoeken en de sporen van menselijke aanwezigheid.

Dwaallicht" gebruikt dia-film om onbekendheid te ontdekken, met beelden die vragen oproepen om de kijker te verleiden met een suggestieve vaagheid. Deze beelden zijn gemaakt om desoriënterend en tot nadenken stemmend te zijn, met gebruikmaking van een universele beeldtaal. Het proces begint met het opnemen van een filmrolletje en het experimenteren met verschillende ontwikkelingstechnieken, zoals cross-processing en over ontwikkeling. Dit jaar heb ik hybride methodes toegepast, zo heb ik via makelaar websites zoals immoweb.com commerciële panden gevonden, online interieur beelden opgeslagen en vervolgens digitaal geprojecteerd en met film opnieuw gefotografeerd. Deze aanpak vervaagt de grenzen tussen realiteit en fictie. Waar ik tracht emoties op te roepen bij de kijkers en ze met meer vragen dan antwoorden achter te laten. Dit om een gevoel van vervreemding over te brengen. Velen zijn opzettelijk onscherp of verborgen in de schaduw waardoor ze dubbelzinnig en open voor interpretatie zijn. Terwijl de onderwerpen er misschien bekend uit zien, deze foto's zijn niet bedoeld om de echte wereld te documenteren. In de donkere kamer, waar ik vaak de grenzen verleg van de ontwikkeling om het uiterlijk van de beelden te veranderen, met de nadruk op de fysieke kwaliteiten van de film zelf. Ik vermijd geënsceneerde scènes en vertrouw in plaats daarvan op mijn uniek perspectief om een impact te maken. De kracht van een foto moet uit de foto komen, de compositie en de manier waarop het wordt genomen, niet noodzakelijkerwijs wat het laat zien. Het bespreken van de inhoud zou de artistieke en conceptuele waarde ervan kunnen verminderen, waardoor het een eenvoudige illustratie zou worden. Mijn methode omvat het vastleggen van alledaagse aspecten van mijn omgeving en ze opnieuw uit te beelden in manieren die nieuwe verhalen in de geest van de kijker creëren. Dit daagt hun percepties uit en bevordert een diepere betrokkenheid bij het beeld. In mijn werk waardeer ik experiment, toeval en spontaniteit. Film ontwikkelen is een nauwkeurige activiteit die sterk afhankelijk is van de kwaliteit van de chemicaliën en de zorgvuldigheid controle over verschillende factoren. Mijn aanpak is vloeiend, gebaseerd op hoe lang ik besluit te fotograferen of ontwikkelen, gedreven door een interne pool van ervaringen en invloeden.