EN:

The power of words can be both meaningful and meaningless. While I carry on facing the mystery of being socially unnoticed, I'm developing a visual language of stimuli that possesses an equal level of elusiveness. Don't trap the ordinariness of those sensorial and cognitive stimuli, for it has more influence on everyday life than you think.

With a combination of digital and analogue photography, I create a duality of flexibility and mindfulness. I could be a cartographer, mapping things that others can not see or have never witnessed.

Through dialogues, I invite the public to look at these aspects in another way, not only in an artistic environment but in particular in daily life, in encounters and conversations with others.

For the installation of the work, an atmosphere of cosiness and safety will be essential, to reach a state of openness to express and reflect freely. Often it is a challenge to allow yourself to be sensitive, curious, and interested in the unknown stories of people.

Through the paradox and the invisibility, in my photographic work, I address sensorial stimuli and executive functions as powerfulness at all levels:

“That is the importance of my work because people do not see that, and they feel free to make prejudices and stigmas about that. With my work, I want to tell people to look further than what their eyes can see.“

NL:

Woorden betekenen zoveel en tegelijkertijd zo weinig. Terwijl ik het mysterie van maatschappelijke onzichtbaarheid verder trotseer, ontwikkel ik een beeldtaal van prikkels die net zo ongrijpbaar zijn. Laat je niet vangen door de alledaagsheid van die prikkels, want het heeft meer invloed op het dagelijkse leven dan je denkt.

Met een combinatie van digitale en analoge fotografie creëer ik een dualiteit van flexibiliteit en mindfulness. Daarnaast deel ik een essay in relatie tot het visuele werk. Ik zou een cartograaf kunnen zijn, die dingen in kaart brengt die andere mensen niet kunnen zien of nooit hebben meegemaakt.

Door middel van een dialoog praat ik met het publiek over de positie van mensen met een onzichtbare handicap binnen onze samenleving. Als ervaringsdeskundige verwijs ik naar het dubbele empathieprobleem; onze toegankelijkheid in de samenleving in alle betekenissen; of het nu gaat om openbaar vervoer, architectuur, of de lichamelijkheid ervan, maar ook de mentale en sociale kant ervan.

Voor de installatie van mijn werk is een sfeer van gezelligheid en veiligheid essentieel, om een staat van openheid te bereiken waarin men zich vrij kan uiten en reflecteren. Vaak is het een uitdaging om jezelf toe te staan gevoelig, nieuwsgierig en geïnteresseerd te zijn in de onbekende verhalen van mensen.

Via de paradox en de onzichtbaarheid ga ik in mijn fotografisch werk in op zintuiglijke prikkels en uitvoerende functies als kracht op alle niveaus:

“Dat is het belang van mijn werk, want mensen zien dat niet en voelen zich vrij om daar vooroordelen en stigma's over te maken. Met mijn werk wil ik mensen vertellen dat ze verder moeten kijken dan wat hun ogen kunnen zien.”