In deze graphic novel deel ik door een persoonlijke blik de rauwe emoties na het tragische verlies van een dierbare vriendin na zelfdoding. Met poëtische beelden, oprechte teksten en rauwe emoties ontvouwen de pagina’s zich om de complexiteit van verdriet, de onwrikbare innerlijke veerkracht en de diepgaande genezing weer te geven.

In The beast I call Grief, mijn graphic novel, ontvouwt zich een verkenning van het rouwproces, waarbij ik me verdiep in de ingewikkelde emoties die ontstaan wanneer iemand wordt geconfronteerd met het tragische verlies van een geliefde door zelfdoding. Voor mezelf was het een persoonlijke reis van herinneringen, verdriet en acceptatie na het verliezen van een goede vriendin.

Met inkt als mijn medium, breng ik een visueel verhaal tot leven. Het visuele verhaal wordt begeleid door hartgrondige tekst die de emotionele weerklank versterken. Deze woorden wil ik delen met degenen die de angst en verwarring hebben ervaren van zo’n groots verlies.

Door het maken van The beast I call Grief wil ik licht werpen op de veelzijdige aard van verdriet na het verliezen van iemand na zelfdoding. Ik wil de complexiteit ervan vast leggen en troost bieden aan degenen die zo’n groot verlies hebben doorstaan. Door middel van een persoonlijke ervaring te illustreren.

Het is een visuele en emotionele reis die tot doel heeft begrip, empathie en troost te bieden aan degenen die verlies hebben ervaren, terwijl het ook het bewustzijn vergroot over de complexiteit van verdriet en het belang van ondersteuning op het gebied van geestelijke gezondheid.

Ik hoop dat ik door deze intieme en diepgaande reis te delen, kan bijdragen aan een breder gesprek over geestelijke gezondheid, genezing en het belang van mededogen voor degenen die de verwoestende impact van zelfmoord hebben ervaren.