“We kijken te vaak zonder te zien, we gebruiken te vaak zonder te beseffen.” (in italics)
U bent van harte uitgenodigd om de confrontatie aan te gaan met hoe we omgaan met de (rest)ruimte die we gemeen hebben en de gevolgen daarvan voor mensen met een visuele beperking.
“We kijken te vaak zonder te zien, we gebruiken te vaak zonder te beseffen”
Toen ik in september 2020, na een verblijf van vijf jaar op de Maltese eilanden, terug in Antwerpen aanbelandde, viel het me op hoezeer de publieke ruimte was ingekrompen. De bouwwoede tierde weelderig. Auto’s leken nog meer plek in te nemen. Voetpaden waren deels omgetoverd tot fietssnelwegen. Wat er nog overbleef voor de voetganger was veranderd in een hindernissenparcours: een restruimte die sterk onderhevig is aan privatisering door de overheid, door bedrijven en door onszelf.
De buurt waarin ik woon bevat een aantal dag-, woon- en leercentra voor mensen met een visuele beperking. Een aanzienlijke groep mensen pendelt dagelijks naar het activiteitencentrum en de dagschool van de Samenwerkende voorzieningen voor blinden en slechtzienden de Markgrave. En dat loopt niet altijd van een leien dakje. De vaste en aangeleerde routes worden regelmatig in de war gestuurd door onverwacht débris. Zo vaak zelfs dat men er moedeloos van wordt of in een depressie belandt. De onwetendheid omtrent ‘blindheid’ is dan ook groot. Ziende mensen lijken zich niet aangesproken te voelen op de impact die zij bewerkstelligen door ad hoc in te grijpen in de publieke ruimte. Of zoals Richard Sennett het omschrijft: “the threat of being overwhelmed by difficult social interactions is dealt with by fixing a self-image in advance, by making oneself a fixed object rather than an open person liable to be touched by a social situation”. We kijken te veel naar onszelf en dat moet ergens vandaan komen.
U bent van harte uitgenodigd om de confrontatie aan te gaan met hoe we omgaan met de (rest)ruimte die we gemeen hebben en de gevolgen daarvan voor mensen met een visuele beperking.
'Gemene ruimte' is een interactieve installatie met gedeeld auteurschap tussen: Nadia Heylen, Farah Deville, Christiane Braspenning, Hajar Chahchahi, Els Van den Bosch, Bart Konings, Gert Vervloet, Guy Huygh, Paula Coppens, Rudy De Gauw †, Bram De Rijcke, Claudia Maes & Stefan Kolgen